Perfectionisme en uitstelgedrag
Volgende week is er het webinar rond perfectionisme. Een van de gevolgen van perfectionisme is uitstelgedrag.
Eentje waar ik persoonlijk vaak last van heb. De planning zit altijd goed, maar als het moment er is om die bepaalde taak aan te pakken waar ik me onzeker over voel, dan blokkeer ik.
Herkenbaar?
Waarom perfectionisten uitstellen?
Je zou kunnen denken dat perfectionisten niet gemakkelijk uitstellen. Want slordig werk of een deadline die niet wordt gehaald, komt bij hen vaak harder aan. Maar er spelen hierin ook ander zaken:
- Overbelasting:
Perfectionisten raken makkelijker overbelast omdat ze vaak en grote hoeveelheid (complexe) taken op zich nemen. En meer nog er wordt ook verwacht dat we dit alemaal perfect uitoveren en zonder enige moeite. Soms wordt er ook gesproken van “analyseverlamming”. OP dat moment kunnen we geen belissingen nemen of tot actie komen, omdat we zo overweldigd zijn over de keuze die we hebben en er ook van overtuigd zijn dat elke keuze die we maken de juiste moet zijn. - Perfectionistisch denken:
Elke taak willen perfectionisten zonder fouten afwerken. Dit werkt soms zo verlammend dat zaken niet worden afgewerkt of worden uitgesteld, omdat dit veiliger is. Perfectionistische gedachten die hiertoe bijdragen kunnen bijvoorbeeld het volgende zijn:- Als het niet perfect is, is het niet de moeite waard om het te doen.
- Wat als ik het verpest?
- Als ik het er zo moeilijk mee heb, dan zal ik gewoon wel niet slim genoeg zijn?
- …
- Angst:
Tot slot speelt ook angst om te falen, afwijzing en kritiek mee in het uistellen van taken. Dit alles zorgt enkel voor een viscieuze cirkel van angst. Hoe meer er wordt uitgesteld, hoe groter de angst ook wordt om er aan te beginnen.
Wat valt er aan te doen?
Perfectionisme of perfectionistische gedachten kan je niet in 1-2-3 gaan aanpakken. Het vraagt wel wat uitdaging en tijd.
Toch wil ik graag een aantal van de tips delen die bij mij werken, maar eerst nog even dit persoonlijke verhaal.
Zoals jullie weten ben ik vorig jaar gestart als ConfettiCoach. Behoorlijk impulsief, want zo ben ik nu eenmaal.
En hoewel ik al veel weet uit het lezen van boeken, beluisteren van podcats, situaties op het werk en persoonlijke ervaringen voelde ik de nood om nog veel meer te weten voor ik iets kon vertellen aan anderen. Want hé, nu was ik toch nog niet goed genoeg en anderen deden zoveel beter en meer. Intussen heb ik opleiding gevolgd, staat de boekenkast vol met boeken rond de thema’s waar ik mee bezig ben. En inderdaad, ik voel me nu wel nog sterker in mijn schoenen staan en ik vind het ook gewoon heel fijn om nog elke dag bij te leren.
Maar dan nog slaagde ik er niet in om wat ik wist en voelde om te zetten in content in de vorm van webinars, workshops, posts op sociale media.
Elke keer als ik er moest aan beginnen liep het fout en kwamen steeds dezelfde gedragingen terug: ik ging nog eens naar het toilet, ik ging nog een koffietje halen, nog snel de was even insteken, even Instagram checken,… Alles deed ik om maar niet te moeten beginnen.
Na een tijdje begon het patroon voor mij zeer duidelijk te worden en werd ik me bewust van wat er speelde. Er moest wel iets gebeuren. Want ik kon wel blijven investeren in kennis opdoen, maar als ik er niets meer doe dan heeft ConfettiCoach geen toekomst. Dus ik ging ik gaan experimenteren en met succes, want anders zou deze blogpost er niet zijn. 😉
- Doe het elke dag 5 minuten.
Ik plande elke dag een half uur in om conten te maken. Maar zette mijn wekker maar 5 minuten. 5 minuten om een inhoudstafel te bepalen, te beginnen aan een blogberichtje, een stukje tekst om te zetten in een slide voor een webinar, een facebookberichtje,… alles kon en mag, maar ik moest wel aan iets beginnen. Was er nog goesting om verder te doen, dan deed ik dat ook. Was die er niet, dan was er morgen een nieuwe dag. - Taken oplitsen
Mijn takensysteem zit goed, maar ik durf taken nog te groot maken. Een webinar maken is geen taak maar een project. Het gaat om research doen, een inhoudstafel bepalen en deze dan uitwerken, slides maken, notities noteren, eventueel een werkblad voor de deelnemers, promotie maken, het inschrijvingssysteem op punt zetten,… Heel wat taken, groter een kleinere die meer en minder tijd vragen. Hoe meer ik het doe, hoe beter ik ook kan inschatten wat er nodig is en hoeveel tijd het vraagt. Deze helpt enorm bij mij om het overweldigend gevoel tegen te gaan. Als het project te groot is en te onduidelijk wat er nu precies moet gebeuren, dan haak ik af. - Accepteer imperfectie
Terwijl ik vroeger zaken niet ging publiceren omdat ze niet perfect zijn, probeer ik dat nu toch te doen… Ook al piekt het soms eens. Maar wat voor coach zou ik zijn als ik zeg tegen mijn coachees dat andere geen perfectie verwachten en er best wel begrip en mildheid is vanuit de buitenwereld als ik het zelf dan mijn advies niet zou volgen. Dus ja ik post nu stories met vettig haar (dan probeer ik dat te maskeren met een filtertje) en ik post nu wel blogberichten, terwijl en wellicht wel eens een typfout zal tussen zitten. Maar ik doe iets, ik zet een stap vooruit en dat is beter dan niets…
Wat valt er aan te doen?
Sowieso is dit een proces en kan je wel verschillende stappen zoals hierboven zetten om het uitstelgedrag aan te pakken.
Toch zal het een bepaalde verandering in mindset vragen. Eentje in de zin van: “Ik ben goed genoeg zoals ik ben”, “Ik ben het waard”, “Ik ben sterk en krachtig”.
En naast een stukje zelfvertrouwen herwinnen met heel wat zelfliefde komt voor mij ook een stukje arrogantie.
Mensen die me goed kennen weten dat ik alles ga doen om iemand te helpen, maar soms mag je ook gewoon eens zeggen “F*uck Off: jij dient me niet, dus hoef ik jouw mening even niet te horen.” Mensen zullen sowieso spreken wat je ook doet, maar jij bent sterk, jij bent krachtig, jij kan het!
Benieuwd naar meer?
Het is altijd fijn om ook jullie verhalen en ervaringen te horen. Contacteer me dus gerust via de sociale media.
Op woensdag 9 februari 2022 geef ik een gratis webinar rond perfectionisme.
Inschrijven kan hier: https://confetticoach.be/webinar-perfectionisme-hate-it-en-love-it/
